6. Sure EN'AM (HÜCCET)
EN'AM SURESİ
EN'AM SURESİ TÜRKÇE OKUNUŞU
سْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم"
BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM
1.El hamdu lillâhillezî halakas semâvâti
vel arda ve cealez zulumâti ven nûr(nûra), summellezîne keferû bi rabbihim
ya’dilûn(ya’dilûne).
2.Huvellezî halakakum min tînin summe
kadâ ecelâ(ecelen), ve ecelun musemmen indehu summe entum temterûn(temterûne).
3.Ve huvallâhu fîs semâvâti ve fîl
ard(ardı), ya’lemu sırrakum ve cehrekum ve ya’lemu mâ teksibûn(teksibûne).
4.Ve mâ te’tîhim min âyetin min âyâti
rabbihim illâ kânû anhâ mu’rıdîn(mu’rıdîne).
5.Fe kad kezzebû bil hakkı lemmâ câehum,
fe sevfe ye’tîhim enbâû mâ kânû bihî yestehziûn(yestehziûne).
6.E lem yerev kem ehleknâ min kablihim
min karnin mekkennâhum fîl ardı mâ lem numekkin lekum ve erselnâs semâe aleyhim
midrâren ve cealnâl enhâra tecrî min tahtihim fe ehleknâhum bi zunûbihim ve
enşe’nâ min ba’dihim karnen âharîn(âharîne).
7.Ve lev nezzelnâ aleyke kitâben fî
kırtâsin fe le mesûhu bi eydîhim le kâlellezîne keferû in hâzâ illâ sihrun
mubîn(mubînun).
8.Ve kâlû lev lâ unzile aleyhi
melek(melekun), ve lev enzelnâ meleken, le kudıyel emru summe lâ yunzarûn(yunzarûne).
9.Ve lev cealnâhu meleken le cealnâhu
raculen ve le lebesnâ aleyhim mâ yelbisûn(yelbisûne).
10.Ve lekadistuhzie bi rusulin min
kablike fe hâka billezîne sehırû minhum mâ kânû bihî yestehziûn(yestehziûne).
11.Kul sîrû fîl ardı summenzurû keyfe kâne
âkıbetul mukezzibîn(mukezzibîne).
12.Kul li men mâ fîs semâvâti vel
ard(ardı), kul lillâh(lillâhi), ketebe alâ nefsihir rahmete, le yecmeannekum
ilâ yevmil kıyâmeti lâ raybe fîhi, ellezîne hasirû enfusehum fe hum lâ
yu’minûn(yu’minûne).
13.Ve lehu mâ sekene fîl leyli ven
nehâr(nehâri), ve huves semîul alîm(alîmu).
14.Kul e
gayrallâhi ettehızu veliyyen fâtırıs semâvâti vel ardı ve huve yut’ımu ve lâ
yut’am(yut’amu), kul innî umirtu en ekûne evvele men esleme ve lâ tekûnenne
minel muşrikîn(muşrikîne).
15.Kul innî
ehâfu in asaytu rabbî azâbe yevmin azîm(azîmin).
16.Men yusraf
anhu yevme izin fe kad rahimehu, ve zâlikel fevzul mubîn(mubînu).
17.Ve in
yemseskallâhu bi durrin fe lâ kâşife lehu illâ huve, ve in yemseske bi hayrın
fe huve alâ kulli şey’in kadîr(kadîrun).
18.Ve huvel
kâhiru fevka ıbâdihî, ve huvel hakîmul habîr(habîru).
19.Kul eyyu
şey’in ekberu şehâdeten, kulillâhu şehîdun, beynî ve beynekum ve ûhiye ileyye
hâzâl kur’ânu li unzirakum bihî ve men belag(belaga), e innekum le teşhedûne
enne meallâhi âliheten uhrâ, kul lâ eşhed(eşhedu), kul innemâ huve ilâhun
vâhidun ve innenî berîun mimmâ tuşrikûn(tuşrikûne).
20.Ellezîne
âteynâhumul kitâbe ya’rifûnehu kemâ ya’rifûne ebnâehum ellezîne hasirû
enfusehum fe hum lâ yu’minûn(yu’minûne).
21.Ve men azlemu mimmenifterâ alâllâhi
keziben ev kezzebe bi âyatihî, innehu lâ yuflihuz zâlimûn(zâlimûne).
22.Ve yevme nahşuruhum cemîan summe
nekûlu lillezîne eşrakû eyne şurakâukumullezîne kuntum tez’umûn(tez’umûne).
23.Summe lem tekun fitnetuhum illâ en
kâlû vallâhi rabbinâ mâ kunnâ muşrikîn(muşrikîne).
24.Unzur keyfe kezebû alâ enfusihim ve
dalle anhum, mâ kânû yefterûn(yefterûne).
25.Ve minhum men yestemiu ileyke, ve
cealnâ alâ kulûbihim ekinneten en yefkahûhu ve fî âzânihim vakrâ(vakran), ve in
yerev kulle âyetin lâ yu’minû bihâ, hattâ izâ câuke yucâdilûneke yekûlullezîne
keferû in hâzâ illâ esâtîrul evvelîn(evvelîne).
26.Ve
hum yenhevne anhu ve yen’evne anhu, ve in
yuhlikûne illâ enfusehum ve mâ yeş’urûn(yeş’urûne).
27.Ve lev terâ iz vukıfû alân nâri fe
kâlû yâ leytenâ nureddu ve lâ nukezzibe bi âyâti rabbinâ ve nekûne minel
mu’minîn(mu’minîne).
28.Bel bedâ lehum mâ kânû yuhfûne min
kabl(kablu),ve lev ruddû le âdû li mâ nuhû anhu ve innehum le
kâzibûn(kâzibûne).
29.Ve kâlû in hiye illâ hayâtunâd dunyâ
ve mâ nahnu bi meb’ûsîn(meb’ûsîne).
30.Ve lev terâ iz vukıfû alâ rabbihim,
kâle e leyse hâzâ bil hakk(hakkı), kâlû belâ ve rabbinâ, kâle fe zûkûl azâbe
bimâ kuntum tekfurûn(tekfurûne).
31.Kad hasirallezîne kezzebû bi
likâillâh(likâillâhi) hattâ izâ câethumus sâatu bagteten kâlû yâ hasratenâ alâ
mâ farratnâ fîhâ ve hum yahmilûne evzârahum alâ zuhûrihim, e lâ sâe mâ
yezirûn(yezirûne).
32.Ve mâl hayâtud dunyâ illâ leibun ve
lehvun, ve led dârul âhiratu hayrun lillezîne yettekûn(yettekûne), e fe lâ
ta’kılûn(ta’kılûne).
33.Kad na’lemu, innehu le yahzunukellezî
yekûlûne fe innehum lâ yukezzibûneke ve lâkinnez zâlimîne bi âyâtillâhi
yechadûn(yechadûne).
34.Ve lekad kuzzibet rusulun min kablike
fe saberû alâ mâ kuzzibû ve ûzû hattâ etâhum nasrunâ, ve lâ mubeddile li
kelimâtillâh(kelimâtillâhi), ve lekad câeke min nebeil murselîn(murselîne).
35.Ve in kâne kebure aleyke i’râduhum fe
inisteta’te en tebtegıye nefekan fîl ardı ev sullemen fîs semâi fe te’tiyehum
bi âyetin, ve lev şâallâhu le cemeahum alâl hudâ fe lâ tekûnenne minel
câhilîn(câhilîne).
36.İnnemâ yestecîbullezîne
yesmeûn(yesmeûne), vel mevtâ yeb’asuhumullâhu summe ileyhi yurceûn(yurceûne).
37.Ve kâlû lev lâ nuzzile aleyhi âyetun
min rabbihî, kul innallâhe kâdirun alâ en yunezzile âyeten ve lâkinne ekserehum
lâ ya’lemûn(ya’lemûne).
38.Ve mâ min dâbbetin fîl ardı ve lâ
tâirin yatîru bi cenâhayhi illâ umemun emsâlukum, mâ farratnâ fîl kitâbi min
şey’in summe ilâ rabbihim yuhşerûn(yuhşerûne).
39.Vellezîne kezzebû bi âyâtinâ summun ve
bukmun fîz zulumât(zulumâti), men yeşâillâhu yudlilhu, ve men yeşe’ yec’alhu
alâ sırâtın mustakîm(mustakîmin).
40.Kul e raeytekum in etâkum azâbullâhi
ev etetkumus sâatu e gayrallâhi ted’ûn(ted’ûne), in kuntum sâdıkîn(sâdıkîne).
41.Bel iyyâhu ted’ûne fe yekşifu mâ
ted’ûne ileyhi in şâe ve tensevne mâ tuşrikûn(tuşrikûne).
42.Ve lekad erselnâ ilâ umemin min
kablike fe ehaznâhum bil be’sâi ved darrâi leallehum yetedarraûn(yetedarraûne).
43.Fe lev lâ iz câehum be’sunâ tedarraû
ve lâkin kaset kulûbuhum ve zeyyene lehumuş şeytânu mâ kânû
ya’melûn(ya’melûne).
44.Fe lemmâ nesû mâ zukkirû bihî fetahnâ
aleyhim ebvâbe kulli şey’in, hattâ izâ ferihû bimâ ûtû, ehaznâhum bagteten fe
izâhum mublisûn(mublisûne).
45.Fe kutia dâbirul kavmillezîne zalemû,
vel hamdu lillâhi rabbil âlemîn(âlemîne).
46.Kul e raeytum in ehazallâhu sem’akum
ve ebsârakum ve hateme alâ kulûbikum men ilâhun gayrullâhi ye’tîkum bihî, unzur
keyfe nusarriful âyâti summe hum yasdifûn (yasdifûne).
47.Kul e raeytekum in etâkum azâbullâhi
bagteten ev cehreten hel yuhleku illâl kavmuz zâlimûn(zâlimûne).
48.Ve mâ nursilul murselîne illâ
mubeşşirîne ve munzirîn(munzirîne), fe men âmene ve asleha fe lâ havfun aleyhim
ve lâ hum yahzenûn(yahzenûne).
49.Vellezîne kezzebû bi âyâtinâ
yemessuhumul azâbu bimâ kânû yefsukûn(yefsukûne).
50.Kul lâ ekûlu lekum indî hazâinullâhi
ve lâ a’lemul gaybe ve lâ ekûlu lekum innî melek(melekun), in ettebiu illâ mâ
yûhâ ileyy(ileyye), kul hel yestevîl a’mâ vel basîr(basîru), e fe lâ
tetefekkerûn(tetefekkerûne).
51.Ve enzir bihillezîne yehâfûne en
yuhşerû ilâ rabbihim leyse lehum min dûnihî veliyyun ve lâ şefîun leallehum
yettekûn(yettekûne).
52.Ve lâ tatrudillezîne yed’ûne rabbehum
bil gadâti vel aşiyyi yurîdûne vechehu, mâ aleyke min hısâbihim min şey’in ve
mâ min hısâbike aleyhim min şey’in fe tatrudehum fe tekûne minez zâlimîn(zâlimîne).
53.Ve kezâlike fetennâ ba’dahum bi ba’din
li yekûlû e hâulâi mennallâhu aleyhim min beyninâ, e leysallâhu bi a’leme biş
şâkirîn(şâkirîne).
54.Ve izâ câekellezîne yu’minûne bi
âyâtinâ fe kul selâmun aleykum ketebe rabbukum alâ nefsihir rahmete ennehu men
amile minkum sûen bi cehâletin summe tâbe min ba’dihî ve asleha fe ennehu
gafûrun rahîm(rahîmun).
55.Ve kezâlike nufassılul âyâti ve li
testebîne sebîlul mucrimîn(mucrimîne).
56.Kul innî nuhîtu en a’budellezîne
ted’ûne min dûnillâh(dûnillâhi), kul lâ ettebiu ehvâekum kad dalaltu izen ve mâ
ene minel muhtedîn(muhtedîne).
57.Kul innî alâ beyyinetin min rabbî, ve
kezzebtum bihî, mâ indî mâ testa’cilûne bihî, inil hukmu illâ lillâh(lillâhi),
yakussul hakka ve huve hayrul fâsılîn(fâsılîne).
58.Kul lev enne indî mâ testa’cilûne bihî
le kudıyel emru beynî ve beynekum, vallâhu a’lemu biz zâlimîn(zâlimîne).
59.Ve indehu mefâtihul gaybi lâ ya’lemuhâ
illâ huve, ve ya’lemu mâ fîl berri vel bahr(bahri), ve mâ teskutu min varakatin
illâ ya’lemuhâ ve lâ habbetin fî zulumâtil ardı ve lâ ratbin ve lâ yâbisin illâ
fî kitâbin mubîn(mubînin).
60.Ve huvellezî yeteveffâkum bil leyli ve
ya’lemu mâ cerahtum bin nehâri summe yeb’asukum fîhi li yukdâ ecelun
musemmâ(musemmen), summe ileyhi merciukum summe yunebbiukum bimâ kuntum ta’melûn(ta’melûne).
61.Ve huvel kâhiru fevka ibâdihî ve
yursilu aleykum hafazah(hafazaten), hattâ izâ câe ehadekumul mevtu teveffethu
rusulunâ ve hum lâ yuferritûn(yuferritûne).
62.Summe ruddû ilâllâhi mevlâhumul
hakk(hakkı), e lâ lehul hukmu ve huve esraul hâsibîn(hâsibîne).
63.Kul men yuneccîkum min zulumâtil berri
vel bahri ted’ûnehu tedarruan ve hufyeh(hufyeten), le in encânâ min hâzihî le
nekûnenne mineş şâkirîn(şâkirîne).
64.Kulillâhu yuneccîkum minhâ ve min
kulli kerbin summe entum tuşrikûn(tuşrikûne).
65.Kul huvel kâdiru alâ en yeb’ase
aleykum azâben min fevkıkum ev min tahti erculikum ev yelbisekum şiyean ve
yuzîka ba’dakum be’se ba’d(ba’dın), unzur keyfe nusarrıful âyâti leallehum
yefkahûn(yefkahûne).
66.Ve kezzebe bihî kavmuke ve huvel
hakk(hakku),kul lestu aleykum bi vekîl(vekîlin).
67.Li kulli nebein mustekar(mustekarrun),
ve sevfe ta’lemûn(ta’lemûne).
68.Ve izâ raeytellezîne yahûdûne fî
âyâtinâ fe a’rıd anhum hattâ yahûdû fî hadîsin gayrihî, ve immâ yunsiyennekeş
şeytânu fe lâ tak’ud ba’dez zikrâ meal kavmiz zâlimîn(zâlimîne).
69.Ve mâ alâllezîne yettekûne min
hısâbihim min şey’in ve lâkin zikrâ leallehum yettekûn(yettekûne).
70.Ve zerillezînettehazû dînehum leiben
ve lehven ve garrathumul hayâtud dunyâ ve zekkir bihî en tubsele nefsun bimâ
kesebet, leyse lehâ min dûnillâhi veliyyun ve lâ şefîun, ve in ta’dil kulle
adlin lâ yu’haz minhâ, ulâikellezîne ubsilû bimâ kesebû, lehum şarâbun min
hamîmin ve azâbun elîmun bimâ kânû yekfurûn(yekfurûne).
71.Kul e ned’û min dûnillâhi mâ lâ
yenfeunâ ve lâ yadurrunâ ve nureddu alâ a’kâbinâ ba’de iz hedânâllâhu
kellezîstehvethuş şeyâtînu fîl ardı hayrâne lehû ashâbun yed’ûnehû ilâl
hude’tinâ, kul inne hudâllâhi huvel hudâ, ve umirnâ li nuslime li rabbil âlemîn(âlemîne).
72.Ve en ekîmûs salâte vettekûhu, ve
huvellezî ileyhi tuhşerûn(tuhşerûne).
73.Ve huvellezî halakas semâvâti vel arda
bil hakk(hakkı), ve yevme yekûlu kun fe yekûn(yekûnu), kavluhul hakk(hakku), ve
lehul mulku yevme yunfehu fîs sûr(sûri), âlimul gaybi veş şehâdeh(şehâdeti), ve
huvel hakîmul habîr(habîru).
74.Ve iz kâle ibrâhîmu li ebîhi âzere, e
tettehizu esnâmen âliheh(âliheten), innî erâke ve kavmeke fî dalâlin
mubîn(mubînin).
75.Ve kezâlike nurî ibrâhîme melekûtes
semâvâti vel ardı ve li yekûne minel mûkınîn(mûkınîne).
76.Fe lemmâ cenne aleyhil leylu raâ
kevkebâ(kevkeben), kâle hâzâ rabbî, fe lemmâ efele kâle lâ uhıbbul
âfilîn(âfilîne).
77.Fe lemmâ rael kamere bâzigan kâle hâzâ
rabbî, fe lemmâ efele kâle le in lem yehdinî rabbî le ekûnenne minel kavmid
dâllîn(dâllîne).
78.Fe lemmâ raeş şemse bâzigaten kâle
hâzâ rabbî, hâzâ ekber(ekberu), fe lemmâ efelet kâle yâ kavmî innî berîun mimmâ
tuşrikûn(tuşrikûne).
79.İnnî veccehtu vechiye lillezî fataras
semâvâti vel arda hanîfen ve mâ ene minel muşrikîn(muşrikîne).
80.Ve hâccehu kavmuhu, kâle e tuhâccûnnî
fîllâhi ve kad hedâni, ve lâ ehâfu mâ tuşrikûne bihî illâ en yeşâe rabbî
şey’â(şeyen), vesia rabbî kulle şey’in ilmâ(ilmen), e fe lâ
tetezekkerûn(tetezekkerûne).
81.Ve keyfe ehâfu mâ eşraktum ve lâ tehâfûne
ennekum eşraktum billâhi mâ lem yunezzıl bihî aleykum sultânâ(sultânen), fe
eyyul ferîkayni ehakku bil emn(emni), in kuntum ta’lemûn(ta’lemûne).
82.Ellezîne âmenû ve lem yelbisû îmanehum
bi zulmin ulâike lehumul emnu ve hum muhtedûn(muhtedûne).
83.Ve tilke huccetunâ âteynâhâ ibrâhîme
alâ kavmihî, nerfeu deracâtin men neşâu, inne rabbeke hakîmun alîm(alîmun).
84.Ve vehebnâ lehû ishâka ve
ya’kûb(ya’kûbe), kullen hedeynâ ve nûhâ(nûhan) hedeynâ min kablu ve min
zurriyyetihî dâvude ve suleymâne ve eyyûbe ve yûsufe ve mûsâ ve hârûn(hârûne)
ve kezâlike neczîl muhsinîn(muhsinîne).
85.Ve zekeriyyâ ve yahyâ ve îsâ ve
ilyâs(ilyâse), kullun mines sâlihîn(sâlihîne).
86.Ve ismâîle velyesea ve yûnuse ve
lûtâ(lûtan), ve kullen faddalnâ alâl âlemîn(âlemîne).
87.Ve min âbâihim ve zurriyyâtihim ve
ihvânihim, vectebeynâhum ve hedeynâhum ilâ sırâtın mustekîm(mustekîmin).
88.Zâlike hudallâhi yehdî bihî men yeşâu
min ibâdihî, ve lev eşrakû le habita anhum mâ kânû ya’melûn(ya’melûne).
89.Ulâikellezîne âteynâhumul kitâbe vel
hukme ven nubuvveh(nubuvvete), fe in yekfur bihâ hâulâi fe kad vekkelnâ bihâ
kavmen leysû bihâ bi kâfirîn(kâfirîne).
90.Ulâikellezîne hedâllâhu, fe bi
hudâhumuktedih, kul lâ es’elukum aleyhi ecrâ(ecren), in huve illâ zikrâ lil
âlemîn(âlemîne).
91.Ve mâ kaderûllâhe hakka kadrihî iz
kâlû mâ enzelallâhu alâ beşerin min şey’in, kul men enzelel kitâbellezî câe
bihî mûsâ nûren ve huden lin nâsi tec’alûnehu karâtîse tubdûnehâ ve tuhfûne
kesîrâ(kesîran), ve ullimtum mâ lem ta’lemû entum ve lâ âbâukum, kulillâhu
summe zerhum fî havdıhim yel’abûn(yel’abûne).
92.Ve hâzâ kitâbun enzelnâhu mubârakun
musaddıkullezî beyne yedeyhi ve li tunzire ummel kurâ ve men havlehâ, vellezîne
yu’minûne bil âhirati yu’minûne bihî ve hum alâ salâtihim
yuhâfizûn(yuhâfizûne).
93.Ve men azlemu mimmenifterâ alâllâhi
keziben ev kâle ûhıye ileyye ve lem yûha ileyhi şey’un ve men kâle se unzilu
misle mâ enzelallâh(enzelallâhu), ve lev terâ iziz zâlimûne fî gamerâtil mevti
vel melâiketu bâsitû eydîhim, ahricû enfusekum, el yevme tuczevne azâbel hûni bimâ
kuntum tekûlûne alâllâhi gayral hakkı ve kuntum an âyâtihi
testekbirûn(testekbirûne).
94.Ve lekad ci’timûnâ furâdâ kemâ
halaknâkum evvele merratin ve teraktum mâ havvelnâkum verâe zuhûrikum, ve mâ
nerâ meakum şufeâekumullezîne zeamtum ennehum fîkum şurakâu, lekad tekattaa
beynekum ve dalle ankum mâ kuntum tez’umûn(tez’umûne).
95.İnnallâhe fâlikul habbi ven nevâ,
yuhrıcul hayye minel meyyiti ve muhricul meyyiti minel hayy(hayyi),
zâlikumullâhu fe ennâ tu’fekun(tu’fekune).
96.Fâlikul ısbâh(ısbâhı), ve cealel leyle
sekenen veş şemse vel kamere husbânâ(husbânen), zâlike takdîrul azîzil
alîm(alîmi).
97.Ve huvellezî ceale lekumun nucûme li
tehtedû bihâ fî zulumâtil berri vel bahr(bahri), kad fassalnâl âyâti li kavmin
ya’lemûn(ya’lemûne).
98.Ve huvellezî enşeekum min nefsin
vâhıdetin fe mustekarrun ve mustevdaun, kad fassalnâl âyâti li kavmin
yefkahûn(yefkahûne).
99.Ve huvellezî enzele mines semâi mâen,
fe ahracnâ bihî nebate kulli şey’in fe ahracnâ minhu hadıran, nuhricu minhu
habben muterâkibâ(muterâkiben), ve minen nahli min tal’ıhâ kınvânun dâniyetun
ve cennâtin min a’nâbin vez zeytûne ver rummâne muştebihen ve gayra
muteşâbih(muteşâbihin), unzurû ilâ semerihî izâ esmere ve yen’ıhî, inne fî
zâlikum le âyâtin li kavmin yu’minûn(yu’minûne).
100.Ve cealû lillâhi şurakâel cinne ve
halakahum ve harakû lehu benîne ve benâtin bi gayri ilm(ilmin), subhânehu ve
teâlâ ammâ yasifûn(yasifûne).
101.Bedîus semâvâti vel ard(ardı), ennâ
yekûnu lehu veledun ve lem tekun lehu sâhıbetun, ve halaka kulle şey’in, ve
huve bi kulli şey’in alîm(alîmun).
102.Zâlikumullâhu rabbukum, lâ ilâhe illâ
huve, hâliku kulli şey’in fa’budûhu, ve huve alâ kulli şey’in vekîl(vekîlun).
103.Lâ tudrikuhul ebsâru ve huve yudrikul
ebsâr(ebsâra) ve huvel lâtîful habîr(habîru).
104.Kad câekum basâiru min rabbikum fe
men ebsara fe li nefsihi ve men amiye fe aleyhâ, ve mâ ene aleykum bi
hafîz(hafîzin).
105.Ve kezâlike nusarriful âyâti ve li
yekûlû dereste ve li nubeyyinehu li kavmin ya’lemûn(ya’lemûne).
106.İttebi’ mâ uhıye ileyke min rabbike,
lâ ilâhe illâ huve, ve a’rıd anil muşrikîn(muşrikîne).
107.Ve lev şâallâhu mâ eşrakû, ve mâ
cealnâke aleyhim hafîzâ(hafîzan), ve mâ ente aleyhim bi vekîl(vekîlin).
108.Ve lâ tesubbûllezîne yed’ûne min
dûnillâhi fe yesubbûllâhe adven bi gayri ilm(ilmin), kezâlike zeyyennâ li kulli
ummetin amelehum summe ilâ rabbihim merciuhum fe yunebbiuhum bimâ kânû
ya’melûn(ya’melûne).
109.Ve aksemû billâhi cehde eymânihim le
in câethum âyetun le yu’minunne bihâ, kul innemâl âyâtu indallâhi ve mâ
yuş’irukum ennehâ izâ câet lâ yu’minûn(yu’minûne).
110.Ve nukallibu ef’idetehum ve ebsârahum
kemâ lem yu’minû bihî evvele merratin ve nezeruhum fî tugyânihim
ya’mehûn(ya’mehûne).
111.Ve lev ennenâ nezzelnâ ileyhimul
melâikete ve kellemehumul mevtâ ve haşernâ aleyhim kulle şey’in kubulen mâ kânû
li yu’minû illâ en yeşâallâhu ve lâkinne ekserehum yechelûn(yechelûne).
112.Ve kezâlike cealnâ li kulli nebiyyin
aduvven şeyâtînel insi vel cinni, yûhî ba’duhum ilâ ba’dın zuhrufel kavli
gurûrâ(gurûran), ve lev şâe rabbuke, mâ fealûhu fe zerhum ve mâ
yefterûn(yefterûne).
113.Ve li tesgâ ileyhi ef’idetullezîne lâ
yu’minûne bil âhırati ve li yerdavhu ve li yakterifû mâ hum mukterifûn
(mukterifûne).
114.E fe gayrallâhi ebtegî hakemen ve
huvellezî enzele ileykumul kitâbe mufassalâ(mufassalan), vellezîne âteynâhumul
kitâbe ya’lemûne ennehu munezzelun min rabbike bil hakkı fe lâ tekûnenne minel
mumterîn(mumterîne).
115.Ve temmet kelimetu rabbike sıdkan ve
adlâ(adlen), lâ mubeddile li kelimâtihî, ve huves semîul alîm(alîmu).
116.Ve in tutı’ eksere men fîl ardı
yudıllûke an sebîlillâhi, in yettebiûne illâz zanne ve in hum illâ
yahrusûn(yahrusûne).
117.İnne rabbeke huve a’lemu men yadıllu
an sebîlihi, ve huve a’lemu bil muhtedîn(muhtedîne).
118.Fe kulû mimmâ zukiresmullâhi aleyhi
in kuntum bi âyâtihî mu’minîn(mu’minîne).
119.Ve mâ lekum ellâ te’kulû mimmâ
zukiresmullâhi aleyhi ve kad fassale lekum mâ harrame aleykum illâ mâdturirtum
ileyhi, ve inne kesîren le yudıllûne bi ehvâihim bi gayri ilm(ilmin), inne
rabbeke huve a’lemu bil mu’tedîn(mu’tedîne).
120.Ve zerû zâhirel ismi ve bâtınehu,
innellezîne yeksibûnel isme se yuczevne bimâ kânû yakterifûn(yakterifûne).
121.Ve lâ te’kulû mimmâ lem
yuzkerismullâhî aleyhi ve innehu le fısk(fıskun), ve inneş şeyâtîne le yûhûne
ilâ evliyâihim li yucâdilûkum ve in eta’tumûhum innekum le muşrikûn(muşrikûne).
122.E ve men kâne meyten fe ahyeynâhu ve
cealnâ lehu nûran yemşî bihî fîn nâsi ke men meseluhu fîz zulumâti leyse bi
hâricin minhâ, kezâlike zuyyine lil kâfirîne mâ kânû ya’melûn(ya’melûne).
123.Ve kezâlike cealnâ fî kulli karyetin
ekâbire mucrimîhâ li yemkurû fîhâ, ve mâ yemkurûne illâ bi enfusihim ve mâ
yeş’urûn(yeş’urûne).
124.Ve izâ câethum âyetun kâlû len
nu’mine hattâ nu’tâ misle mâ ûtiye rusulullâh(rusulullâhi), allâhu a’lemu haysu
yec’alu risâletehu, se yusîbullezîne ecremû sagârun indallâhi ve azâbun şedîdun
bimâ kânû yemkurûn(yemkurûne).
125.Fe men yuridillâhu en yehdiyehu
yeşrah sadrahu lil islâm(islâmi), ve men yurid en yudıllehu yec’al sadrahu
dayyikan haracen, ke ennemâ yassa’adu fîs semâi, kezâlike yec’alûllâhur ricse
alâllezîne lâ yu’minûn(yu’minûne).
126.Ve hâzâ sırâtu rabbike mustekîmâ(mustekîmen),
kad fassalnâl âyâti li kavmin yezzekkerûn(yezzekkerûne).
127.Lehum dârus selâmi inde rabbihim ve
huve veliyyuhum bimâ kânû ya’melûn(ya’melûne).
128.Ve yevme yahşuruhum cemîâ(cemîan), yâ
ma’şerel cinni kadisteksertum minel ins(insi) ve kâle evliyauhum minel insi
rabbenâstemtea ba’dunâ biba’dın ve belagnâ ecelenâllezî eccelte lenâ, kâlen
nâru mesvâkum hâlidîne fîhâ illâ mâ şâallâhu, inne rabbeke hakîmun
alîm(alîmun).
129.Ve kezâlike nuvellî ba’daz zâlimîne
ba’dan bimâ kânû yeksibûn(yeksibûne).
130.Yâ ma’şerel cinni vel insi e lem
ye’tikum rusulun minkum yakussûne aleykum âyâtî ve yunzirûnekum likâe yevmikum
hâzâ, kâlû şehidnâ alâ enfusinâ ve garrathumul hayâtud dunyâ ve şehidû alâ
enfusihim ennehum kânû kâfirîn(kâfirîne).
131.Zâlike en lem yekun rabbuke muhlikel
kurâ bi zulmin ve ehluhâ gâfilûn(gâfilûne).
132.Ve li kullin deracâtun mimmâ amilû,
ve mâ rabbuke bi gâfilin ammâ ya’melûn(ya’melûne).
133.Ve rabbukel ganiyyu zur rahmeti, in
yeşe’ yuzhibkum ve yestahlif min ba’dikum mâ yeşâu kemâ enşeekum min zurriyyeti
kavmin âharîn(âharîne).
134.İnne mâ tûadûne le âtin ve mâ entum
bi mu’cizîn(mu’cizîne).
135.Kul yâ kavmi’melû alâ mâ kânetikum
innî âmil(âmilun), fe sevfe ta’lemûne men tekûnu lehu âkıbetud dâr(dâri),
innehu lâ yuflihuz zâlimûn(zâlimûne).
136.Ve cealû lillâhi mimmâ zeree minel
harsi vel en’âmi nasîben fe kâlû hâzâ lillâhi bi za’mihim ve hâzâ li şurakâinâ,
fe mâ kâne li şurakâihim fe lâ yasılu ilâllahi ve mâ kâne lillâhi fe huve
yasilu ilâ şurakâihim, sâe mâ yahkumûn(yahkumûne).
137.Ve kezâlike zeyyene li kesîrin minel
muşrikîne katle evlâdihim şurakâuhum li yurdûhum ve li yelbisû aleyhim dînehum,
ve lev şâallâhu mâ fealûhu fe zerhum ve mâ yefterûn(yefterûne).
138.Ve kâlû hâzihi en’âmun ve harsun
hicrun lâ yat’amuhâ illâ men neşâu bi za’mihim ve en’âmun hurrimet zuhûruhâ ve
en’âmun lâ yezkurûnesmallâhi aleyhâftirâen aleyhi, se yeczîhim bimâ kânû
yefterûn(yefterûne).
139.Ve kâlû mâ fî butûni hazihil en’âmi
hâlisatun li zukûrinâ ve muharramun alâ ezvâcinâ, ve in yekun meyteten fe hum
fîhi şurakâu, se yeczîhim vasfehum, innehu hakîmun alîm(alîmun).
140.Kad hasirallezîne katelû evlâdehum
sefehan bi gayri ilmin ve harramû mâ razakahumullâhuftirâen alâllâh(alâllâhi),
kad dallû ve mâ kânû muhtedîn(muhtedîne).
141.Ve huvellezî enşee cennâtin ma’rûşâtin
ve gayra ma’rûşâtin ven nahle vez zer’a muhtelifen ukuluhu vez zeytûne ver
rummâne muteşâbihen ve gayra muteşâbih(muteşâbihin), kulû min semerihî izâ
esmere ve âtû hakkahu yevme hasâdihî ve lâ tusrifû, innehu lâ yuhibbul
musrifîn(musrifîne).
142.Ve minel en’âmi hamûleten ve
ferşâ(ferşan), kulû mimmâ razakakumullâhu ve lâ tettebiû hutuvâtiş
şeytân(şeytâni),innehu lekum aduvvun mubîn(mubînun).
143.Semâniyete ezvâc(ezvâcin), mined
da’nisneyni ve minel ma’zisneyn(ma’zisneyni), kul âz zekereyni harrame emil unseyeyni
emmâştemelet aleyhi erhâmul unseyeyn(unseyeyni), nebbiûnî bi ilmin in kuntum
sâdıkîn(sâdıkîne).
144.Ve minel ibilisneyni ve minel
bakarisneyn(bakarisneyni), kul âz zekereyni harrame emil unseyeyni emmâştemelet
aleyhi erhâmul unseyeyn(unseyeyni), em kuntum şuhedâe iz vassâkumullâhu bi
hâzâ, fe men azlemu mimmenifterâ alâllâhi keziben li yudillen nâse bi gayri
ilm(ilmin), innallâhe lâ yehdîl kavmez zâlimîn(zâlimîne).
145.Kul lâ ecidu fî mâ ûhiye ileyye
muharramen alâ tâimin yat’amuhu illâ en yekûne meyteten ev demen mesfûhan ev
lâhme hinzîrin fe innehu ricsun ev fıskan uhille li gayrillâhi bihî, fe
menidturra gayra bâgın ve lâ âdin fe inne rabbeke gafûrun rahîm(rahîmun).
146.Ve alâllezîne hâdû harramnâ kulle zî
zufur(zufurin), ve minel bakari vel ganemi harramnâ aleyhim şuhûmehumâ illâ mâ
hamelet zuhûruhumâ evil havâyâ ev mâhteleta bi azm(azmin), zâlike cezeynâhum bi
bagyihim ve innâ le sâdikûn(sâdikûne).
147.Fe in kezzebûke fe kul rabbukum zû
rahmetin vâsiatin, ve lâ yuraddu be’suhu anil kavmil mucrimîn(mucrimîne).
148.Se yekûlullezîne eşrakû lev şâallâhu
mâ eşraknâ ve lâ âbâunâ ve lâ harramnâ min şey’in, kezâlike kezzebellezîne min
kablihim hattâ zâkû be’senâ, kul hel indekum min ilmin fe tuhricûhu lenâ, in
tettebiûne illâz zanne ve in entum illâ tahrusûn(tahrusûne).
149.Kul fe lillâhil huccetul bâligatu, fe
lev şâe le hedâkum ecmaîn(ecmaîne).
150.Kul helumme şuhedâekumullezîne
yeşhedûne ennallâhe harrame hâzâ, fe in şehidû fe lâ teşhed meahum, ve lâ
tettebi’ ehvâellezîne kezzebû bi âyâtinâ vellezîne lâ yu’minûne bil âhirati ve
hum bi rabbihim ya’dilûn(ya’dilûne).
151.Kul teâlev etlu mâ harrame rabbukum
aleykum ellâ tuşrikû bihî şey’â(şey’en), ve bil vâlideyni ihsânâ(ihsânen), ve
lâ taktulû evlâdekum min imlak(imlakin), nahnu nerzukukum ve iyyâhum, ve lâ
takrabûl fevâhışe mâ zahera minhâ ve mâ batan(batane), ve lâ taktulûn
nefselletî harramallâhu illâ bil hakk(hakkı), zâlikum vassâkum bihî leallekum
ta’kılûn(ta’kılûne).
152.Ve lâ takrabû mâlel yetîmi illâ
billetî hiye ahsenu hattâ yebluga eşuddehu, ve evfûl keyle vel mîzâne bil
kıst(kıstı), lâ nukellifu nefsen illâ vus’ahâ ve izâ kultum fa’dilû ve lev kâne
zâ kurbâ, ve bi ahdillâhi evfû, zâlikum vassâkum bihî leallekum tezekkerûn(tezekkerûne).
153.Ve enne hâzâ sırâtî mustekîmen
fettebiûhu, ve lâ tettebiûs subule fe teferraka bikum an sebîlihi, zâlikum
vassâkum bihî leallekum tettekûn(tettekûne).
154.Summe âteynâ mûsel kitâbe tamâmen
alâllezî ahsene ve tafsîlen li kulli şey’in ve huden ve rahmeten leallehum bi
likâi rabbihim yu’minûn(yu’minûne).
155.Ve hâzâ kitâbun enzelnâhu mubârakun
fettebiûhu vettekû leallekum turhamûn(turhamûne).
156.En tekûlû innemâ unzilel kitâbu alâ
tâifeteyni min kablinâ ve in kunnâ an dirâsetihim le gâfilîn(gâfilîne).
157.Ev tekûlû lev ennâ unzile aleynâl
kitâbu le kunnâ ehdâ minhum, fe kad câekum beyyinetun min rabbikum ve huden ve
rahmetun, fe men azlemu mimmen kezzebe bi âyâtillâhi ve sadefe anhâ, se
neczîllezîne yasdifûne an âyâtinâ sûel azâbi bimâ kânû yasdifûn(yasdifûne).
158.Hel yanzurûne illâ en te’tiyehumul
melâiketu ev ye’tiye rabbuke ev ye’tiye ba’du âyâti rabbike, yevme ye’tî ba’du
âyâti rabbike lâ yenfeu nefsen îmânuhâ lem tekun âmenet min kablu ev kesebet fî
îmânihâ hayrâ(hayran), kulintezırû innâ muntezırûn(muntezırûne).
159.İnnellezîne ferrakû dînehum ve kânû
şiyean leste minhum fî şey’in, innemâ emruhum ilâllâhi summe yunebbiuhum bimâ
kânû yef’alûn(yef’alûne).
160.Men câe bil haseneti fe lehu aşru
emsâlihâ, ve men câe bis seyyieti fe lâ yuczâ illâ mislehâ ve hum lâ
yuzlemûn(yuzlemûne).
161.Kul innenî hedânî rabbî ilâ sırâtın
mustekîm(mustekîmin) dînen kıyamen millete ibrâhîme hanîfâ(hanîfen), ve mâ kâne
minel muşrikîn(muşrikîne).
162.Kul inne salâtî ve nusukî ve mahyâye
ve memâtî lillâhi rabbil âlemîn(âlemîne).
163.Lâ şerîke lehu, ve bi zâlike umirtu
ve ene evvelul muslimîn(muslimîne).
164.Kul e gayrallâhi ebgî rabben ve huve
rabbu kulli şey’in, ve lâ teksibu kullu nefsin illâ aleyhâ, ve lâ teziru
vâziratun vizra uhrâ, summe ilâ rabbikum merciukum fe yunebbiukum bimâ kuntum
fîhi tahtelifûn(tahtelifûne).
165.Ve hüvellezı cealeküm halaifel erdı ve rafea ba'daküm fevka ba'dın deracatil li yeblüveküm fı ma ataküm inne rabbeke serıul ıkabi ve innehu le ğafurur rahıym
EN'AM SURESİ TÜRKÇE ANLAMI
سْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم"
RAHMAN VE RAHİM OLAN ALLAH'IN ADIYLA
1. Hamd, gökleri ve yeri yaratan,
karanlıkları ve aydınlığı var eden Allah'a mahsustur. (Bunca âyet ve
delillerden) sonra kâfir olanlar (hâla putları) Rab'leri ile denk tutuyorlar
2. Sizi bir çamurdan yaratan, sonra ölüm
zamanını takdir eden ancak O'dur. Bir de O'nun katında muayyen bir ecel
(kıyamet günü) vardır. Siz hâla şüphe ediyorsunuz.
3. O, göklerde ve yerde tek Allah'tır.
Gizlinizi, açığınızı bilir. (Hayır ve şerden) ne kazanacağınızı da bilir.
4. Rablerinin âyetlerinden onlara
(kâfirlere) bir âyet gelmeyedursun, o âyetlerden ille de yüz çevirirler.
5. Gerçekten onlar, kendilerine Hak
geldiğinde onu yalanlamışlardı. Fakat yakında onlara alay ettikleri şeyin
haberleri gelecektir.
6. Görmediler mi ki, onlardan önce
yeryüzünde size vermediğimiz bütün imkânları kendilerine verdiğimiz, gökten
üzerlerine bol bol yağmurlar indirip evlerinin altından ırmaklar akıttığımız
nice nesilleri helâk ettik. Biz onları, günahları sebebiyle helâk ettik ve
onların ardından başka nesiller yarattık.
7. Eğer sana kâğıt üzerine yazılmış bir
kitap indirseydik de onlar elleriyle onu tutmuş olsalardı, yine de inkâr
ediciler: Bu, apaçık büyüden başka bir şey değildir, derlerdi.
8. Muhammed'e (görebileceğimiz) bir melek
indirilseydi ya! dediler. Eğer biz öyle bir melek indirseydik elbette iş
bitirilmiş olur, artık kendilerine göz bile açtırılmazdı
9. Eğer peygamberi bir melek kılsaydık
muhakkak ki onu insan sûretine sokar onları yine düşmekte oldukları kuşkuya
düşürürdük.
10. Senden önceki peygamberlerle de alay
edilmiş, bu yüzden onlarla alay edenleri alay ettikleri şey (azap)
kuşatıvermişti.
11. De ki: Yeryüzünde dolaşın, sonra
(peygamberleri) yalanlayanların sonunun nasıl olduğuna bakın!
12. (Onlara) Göklerde ve yerde olanlar
kimindir? diye sor. "Allah'ındır" de. O, merhamet etmeyi kendi zatına
farz kıldı. Sizi, varlığında şüphe olmayan kıyamet gününde elbette
toplayacaktır. Kendilerini ziyana sokanlar var ya işte onlar inanmazlar.
13. Gecede ve gündüzde barınan her şey O'nundur.
O her şeyi işitendir, bilendir.
14. De ki: Gökleri ve yeri yoktan var
eden, yedirdiği halde yedirilmeyen Allah'tan başkasını mı dost edineceğim! De
ki: Bana müslüman olanların ilki olmam emredildi ve sakın müşriklerden olma!
(denildi).
15. De ki: Ben, Rabbim'e isyan edersem
gerçekten büyük bir günün (kıyametin) azabından korkarım.
16. O gün kim azaptan kurtarılırsa,
gerçekten Allah onu esirgemiştir. İşte apaçık kurtuluş budur.
17. Eğer Allah seni bir zarara uğratırsa,
onu kendisinden başka giderecek yoktur. Ve eğer sana bir hayır verirse, (bunu
da geri alacak yoktur). Şüphesiz O herşeye kadirdir.
18. O, kullarının üstünde her türlü
tasarrufa sahiptir. O, hüküm ve hikmet sahibidir, herşeyden haberdardır.
19. De ki: Hangi şey şahadetçe en
büyüktür? De ki: (Hak peygamber olduğuma dair) benimle sizin aranızda Allah
şahittir. Bu Kur'an bana, kendisiyle sizi ve ulaştığı herkesi uyarmam için
vahyolundu. Yoksa siz, Allah ile beraber başka tanrılar olduğuna şahitlik mi
ediyorsunuz? De ki: "Ben buna şahitlik etmem." "O ancak bir tek
Allah'tır, ben sizin ortak koştuğunuz şeylerden kesinlikle uzağım" de.
20. Kendilerine kitap verdiklerimiz onu
(Resûlullah'ı) kendi oğullarını tanıdıkları gibi tanırlar. Kendilerini ziyan
edenler var ya, işte onlar inanmazlar.
21. Yalan sözlerle Allah'a iftira edenden
veya O'nun âyetlerini yalanlayandan daha zalim kimdir! Şüphe yok ki, zalimler
kurtuluşa ermezler!
22. Unutma o günü ki- onları hep birden
toplayacağız; sonra da, Allah'a ortak koşanlara: Nerede boş yere davasını
güttüğünüz ortaklarınız? diyeceğiz.
23. Sonra onların mazeretleri,
"Rabbimiz Allah hakkı için biz ortak koşanlar olmadık!" demekten
başka bir şey olmadı.
24. Gör ki, kendi aleyhlerine nasıl yalan
söylediler ve (tanrı diye) uydurdukları şeyler kendilerinden nasıl kaybolup
gitti!
25. Onlardan seni (okuduğun Kur'an'ı)
dinleyenler de vardır. Fakat onu anlamalarına engel olmak için kalplerinin
üstüne perdeler, kulaklarına da ağırlık verdik. Onlar her türlü mucizeyi
görseler bile yine de ona inanmazlar. Hatta o kâfirler sana geldiklerinde:
"Bu Kur'an eskilerin masallarından başka bir şey değildir" diyerek
seninle tartışırlar.
26. Onlar, hem insanları Peygamber'e
yaklaşmaktan vazgeçirmeye çalışırlar, hem de kendileri ondan uzaklaşırlar. Oysa
onlar farkında olmadan ancak kendilerini helak ederler.
27. Onların ateşin karşısında durdurulup
"Ah, keşke dünyaya geri gönderilsek de bir daha Rabbimizin âyetlerini
yalanlamasak ve inananlardan olsak!" dediklerini bir görsen !..
28. Hayır! Daha önce gizlemekte oldukları
şeyler (günahlar) kendilerine göründü. Eğer (dünyaya) geri gönderilseler yine
kendilerine yasak edilen şeylere döneceklerdir. Zira onlar gerçekten
yalancıdırlar.
29. Onlar, hayat ancak bu dünyadaki
hayatımızdan ibarettir; biz, bir daha da diriltilecek değiliz, demişlerdi.
30. Rablerinin huzuruna getirildikleri
zaman sen onları bir görsen! Allah: Bu (yeniden dirilme olayı), hak değil
miymiş? diyecek. Onlar da "Rabbimize andolsun ki evet!" diyecekler.
Allah da, Öyle ise inkâr ettiğinizden dolayı azabı tadın! diyecek.
31. Allah'ın huzuruna çıkmayı
yalanlayanlar gerçekten ziyana uğramıştır. Nihayet onlara Kıyamet vakti ansızın
gelip çatınca, onlar, günahlarını sırtlarına yüklenerek diyecekler ki:
"Dünyada iyi amelleri terketmemizden dolayı vah bize!" Dikkat edin,
yüklendikleri şey ne kötüdür!
32. Dünya hayatı bir oyun ve eğlenceden
başka bir şey değildir. Müttakî olanlar için ahiret yurdu muhakkak ki daha
hayırlıdır. Hâla akıl erdiremiyor musunuz?
33. Onların söylediklerinin hakikaten
seni üzmekte olduğunu biliyoruz. Aslında onlar seni yalanlamıyorlar, fakat o
zalimler açıkça Allah'ın âyetlerini inkâr ediyorlar.
34. Andolsun ki senden önceki
peygamberler de yalanlanmıştı. Onlar, yalanlanmalarına ve eziyet edilmelerine
rağmen sabrettiler, sonunda yardımımız onlara yetişti. Allah'ın kelimelerini
(kanunlarını) değiştirebilecek hiçbir kimse yoktur. Muhakkak ki peygamberlerin
haberlerinden bazısı sana da geldi.
35. Eğer onların yüz çevirmesi sana ağır
geldi ise, yapabilirsen yerin içine inebileceğin bir tünel ya da göğe
çıkabileceğin bir merdiven ara ki onlara bir mucize getiresin! Allah dileseydi,
elbette onları hidayet üzerinde toplayıp birleştirirdi, o halde sakın
cahillerden olma!
36. Ancak (samimiyetle) dinleyenler
daveti kabul eder. Ölülere gelince, Allah onları diriltecek, sonra da O'na
döndürülecekler.
37. O'na Rabbinden bir mucize
indirilseydi ya! dediler. De ki: Şüphesiz Allah mucize indirmeye kadirdir.
Fakat onların çoğu bilmezler.
38. Yeryüzünde yürüyen hayvanlar ve
(gökyüzünde) iki kanadıyla uçan kuşlardan ne varsa hepsi ancak sizin gibi
topluluklardır. Biz o kitapta hiçbir şeyi eksik bırakmadık. Nihayet (hepsi)
toplanıp Rablerinin huzuruna getirilecekler.
39. Ayetlerimizi yalanlayanlar
karanlıklar içinde kalmış sağır ve dilsizlerdir. Allah kimi dilerse onu
şaşırtır, dilediği kimseyi de doğru yola iletir.
40. De ki: Ne dersiniz; size Allah'ın
azabı gelse veya o kıyamet gelip çatıverse size, Allah'tan başkasına mı
yalvarırsınız? Doğru sözlü iseniz (söyleyin bakalım)!
41. Bilâkis yalnız Allah'a yalvarırsınız.
O da (kaldırılması için) kendisine yalvardığınız belâyı dilerse kaldırır; ve
siz ortak koştuğunuz şeyleri unutursunuz.
42. Andolsun ki, senden önceki ümmetlere
de elçiler gönderdik. Ardından boyun eğsinler diye onları darlık ve
hastalıklara uğrattık.
43. Hiç olmazsa, onlara bu şekilde
azabımız geldiği zaman boyun eğselerdi! Fakat kalpleri iyice katılaştı ve
şeytan da onlara yaptıklarını câzip gösterdi.
44. Kendilerine yapılan uyarıları
unuttuklarında, (indirmiş olduğumuz sıkıntı ve musibetleri kaldırıp) üzerlerine
her şeyin kapılarını açtık. Nihayet kendilerine verilenler yüzünden
şımardıkları zaman onları ansızın yakaladık, birdenbire onlar bütün ümitlerini
yitirdiler.
45. Böylece zulmeden toplumun kökü
kesildi. Hamd, âlemlerin Rabbi Allah'a mahsustur. (Allah'ın verdiği nimete
şükredecekleri yerde nankörlük ettiler, böylece kendilerine zulmettiler. Yüce
Allah da yeryüzünü onların zulüm ve küfürlerinden temizlemek için onları helâk
etti.)
46. De ki: Ne dersiniz; eğer Allah
kulaklarınızı sağır, gözlerinizi kör eder, kalplerinizi de mühürlerse bunları
size Allah'tan başka hangi tanrı geri verebilir! Bak, delilleri nasıl
açıklıyoruz. Onlar hâla yüz çeviriyorlar!
47. De ki: Söyler misiniz; size Allah'ın
azabı ansızın veya açıkça gelirse, zalim toplumdan başkası mı helâk olur?
48. Biz, peygamberleri ancak müjdeleyiciler
ve uyarıcılar olarak göndeririz. Kim iman eder ve kendini düzeltirse onlara
korku yoktur. Onlar üzüntü de çekmeyecekler.
49. Âyetlerimizi yalanlayanlara gelince,
yoldan çıkmalarından dolayı onlar azap çekeceklerdir.
50. De ki: Ben size, Allah'ın hazineleri
benim yanımdadır, demiyorum. Ben gaybı da bilmem. Size, ben bir meleğim de
demiyorum. Ben, sadece bana vahyolunana uyarım. De ki: Kör ile gören hiç bir
olur mu? Hiç düşünmez misiniz?
51. Rablerinin huzurunda
toplanacaklarından korkanları onunla (Kur'an ile) uyar. Onlar için Rablerinden
başka ne bir dost, ne de bir aracı vardır; belki sakınırlar.
52. Rablerinin rızasını isteyerek sabah
akşam O'na yalvaranları kovma! Onların hesabından sana bir sorumluluk; senin
hesabından da onlara herhangi bir sorumluluk yoktur ki onları kovup ta
zalimlerden olasın!
53. "Aramızdan Allah'ın kendilerine
lütuf ve ihsanda bulunduğu kimseler de bunlar mı!" demeleri için onların
bir kısmını diğerleri ile işte böyle imtihan ettik. Allah şükredenleri daha iyi
bilmez mi?
54. Ayetlerimize inananlar sana
geldiğinde onlara de ki: Selâm size! Rabbiniz merhamet etmeyi kendisine yazdı.
Gerçek şu ki: Sizden kim, bilmeyerek bir kötülük yapar, sonra ardından tevbe
edip de kendini ıslah ederse, bilsin ki Allah çok bağışlayan, çok esirgeyendir.
55. Böylece suçluların yolu belli olsun
diye âyetleri iyice açıklıyoruz.
56. De ki: Allah'ın dışında taptığınız
şeylere tapmak bana yasak edildi. De ki: Ben sizin arzularınıza uymam, aksi
halde sapıtırım da hidayete erenlerden olmam.
57. De ki: Şüphesiz ben Rabbimden gelen
apaçık bir delile dayanıyorum. Siz ise onu yalanladınız. Çabucak gelmesini
istediğiniz (azap) benim yanımda değildir. Hüküm ancak Allah'ındır. O hakkı
anlatır ve O, doğru hüküm verenlerin en hayırlısıdır.
58. De ki : Acele istediğiniz şey benim
elimde olsaydı, elbette benimle sizin aranızda iş bitirilmişti. Allah zalimleri
daha iyi bilir.
59. Gaybın anahtarları Allah'ın
yanındadır; onları O'ndan başkası bilmez. O, karada ve denizde ne varsa bilir;
O'nun ilmi dışında bir yaprak bile düşmez. O yerin karanlıkları içindeki tek
bir taneyi dahi bilir. Yaş ve kuru ne varsa hepsi apaçık bir kitaptadır.
60. Geceleyin sizi öldüren (öldürür gibi
uyutan), gündüzün de ne işlediğinizi bilen; sonra belirlenmiş ecel tamamlansın
diye gündüzün sizi dirilten (uyandıran) O'dur. Sonra dönüşünüz yine O'nadır.
Sonunda O, yaptıklarınızı size haber verecektir.
61. O, kullarının üstünde yegâne kudret
ve tasarruf sahibidir. Size koruyucular gönderir. Nihayet birinize ölüm geldi
mi elçilerimiz (görevli melekler) onun canını alırlar. Onlar vazifede kusur
etmezler.
62. Sonra insanlar gerçek sahipleri olan
Allah'a döndürülürler. Bilesiniz ki hüküm yalnız O'nundur ve O hesap görenlerin
en çabuğudur.
63. De ki: Karanın ve denizin
karanlıklarından (tehlikelerinden) sizi kim kurtarır ki? (O zaman) O'na gizli
gizli yalvararak "Eğer bizi bundan kurtarırsan andolsun şükredenlerden
olacağız" diye dua edersiniz.
64. De ki: Ondan ve bütün sıkıntılardan
sizi Allah kurtarır. Sonra siz yine O'na ortak koşarsınız.
65. De ki: "Allah'ın size üstünüzden
(gökten) veya ayaklarınızın altından (yerden) bir azap göndermeğe ya da
birbirinize düşürüp kiminize kiminizin hıncını tattırmaya gücü yeter."
Bak, anlasınlar diye âyetlerimizi nasıl açıklıyoruz!
66. Kur'an hak olduğu halde kavmin onu
yalanladı. De ki: Ben size vekil (kefil) değilim.
67. Her haberin gerçekleşeceği bir zaman
vardır. Yakında siz de gerçeği bileceksiniz.
68. Ayetlerimiz hakkında ileri geri
konuşmaya dalanları gördüğünde, onlar başka bir söze geçinceye kadar onlardan
uzak dur. Eğer şeytan sana unutturursa, hatırladıktan sonra artık o zalimler
topluluğu ile oturma.
69. Takvâ sahiplerine, inanmayanların
hesabından herhangi bir sorumluluk yoktur. Fakat belki korunurlar diye
hatırlatmak gerekir.
70. Dinlerini bir oyuncak ve bir eğlence
edinen ve dünya hayatının aldattığı kimseleri (bir tarafa) bırak! Kazandıkları
sebebiyle hiçbir nefsin felâkete dûçar olmaması için Kur'an ile nasihat et. O
nefis için Allah'tan başka ne dost vardır, ne de şefaatçı. O, bütün varını
fidye olarak verse, yine de ondan kabul edilmez. Onlar kazandıkları (günahlar)
yüzünden helâke sürüklenmiş kimselerdir. İnkâr ettiklerinden dolayı onlar için
kaynar sudan ibaret bir içecek ve elem verici bir azap vardır.
71. De ki: Allah'ı bırakıp da bize fayda
veya zarar veremeyecek olan şeylere mi tapalım? Allah bizi doğru yola
ilettikten sonra şeytanların saptırıp şaşkın olarak çöle düşürmek istedikleri,
arkadaşlarının ise: "Bize gel! " diye doğru yola çağırdıkları şaşkın
kimse gibi gerisin geri (inkârcılığa) mı döndürüleceğiz? De ki: Allah'ın
hidayeti doğru yolun ta kendisidir. Bize âlemlerin Rabbine teslim olmamız
emredilmiştir.
72. "Namazı dosdoğru kılın ve
Allah'tan korkun" (diye de emredildik). O, huzuruna varıp toplanacağınız
Allah'tır.
73. O, gökleri ve yeri hak (ve hikmet)
ile yaratandır. "Ol!" dediği gün herşey oluverir. O'nun sözü
gerçektir. Sûr'a üflendiği gün de hükümranlık O'nundur. Gizliyi ve açığı
bilendir ve O, hikmet sahibidir, her şeyden haberdardır.
74. İbrahim, babası Âzer'e: Birtakım
putları tanrılar mı ediniyorsun? Doğrusu ben seni de kavmini de apaçık bir
sapıklık içinde görüyorum, demişti.
75. Böylece biz, kesin iman edenlerden
olması için İbrahim'e göklerin ve yerin melekûtunu gösteriyorduk.
76. Gecenin karanlığı onu kaplayınca bir
yıldız gördü, Rabbim budur, dedi. Yıldız batınca, batanları sevmem, dedi.
77. Ay'ı doğarken görünce, Rabbim budur,
dedi. O da batınca, Rabbim bana doğru yolu göstermezse elbette yoldan sapan
topluluklardan olurum, dedi.
78. Güneşi doğarken görünce de, Rabbim
budur, zira bu daha büyük, dedi. O da batınca, dedi ki: Ey kavmim! Ben sizin
(Allah'a) ortak koştuğunuz şeylerden uzağım.
79. Ben hanîf olarak, yüzümü gökleri ve
yeri yoktan yaratan Allah'a çevirdim ve ben müşriklerden değilim.
80. Kavmi onunla tartışmaya girişti.
Onlara dedi ki: Beni doğru yola iletmişken, Allah hakkında benimle tartışıyor
musunuz? Ben sizin O'na ortak koştuğunuz şeylerden korkmam. Ancak, Rabbim'in
bir şey dilemesi hariç. Rabbimin ilmi herşeyi kuşatmıştır. Hâla ibret almıyor
musunuz?
81. Siz, Allah'ın size haklarında hiçbir
hüküm indirmediği şeyleri O'na ortak koşmaktan korkmazken, ben sizin ortak
koştuğunuz şeylerden nasıl korkarım! Şimdi biliyorsanız (söyleyin), iki
guruptan hangisi güvende olmaya daha lâyıktır?"
82. İnanıp da imanlarına herhangi bir
haksızlık bulaştırmayanlar var ya, işte güven onlarındır ve onlar doğru yolu
bulanlardır.
83. İşte bu, kavmine karşı İbrahim'e
verdiğimiz delillerimizdir. Biz dilediğimiz kimselerin derecelerini
yükseltiriz. Şüphesiz ki senin Rabbin hikmet sahibidir, hakkıyle bilendir.
84. Biz O'na İshak ve (İshak'ın oğlu)
Yakub'u da armağan ettik; hepsini de doğru yola ilettik. Daha önce de Nuh'u ve
O'nun soyundan Davud'u, Süleyman'ı, Eyyub'u, Yusuf'u, Musa'yı ve Harun'u doğru
yola iletmiştik; Biz iyi davrananları işte böyle mükâfatlandırırız.
85. Zekeriyya, Yahya, İsa ve İlyas'ı da
(doğru yola iletmiştik). Hepsi de iyilerden idi.
86. İsmail, Elyesa', Yunus ve Lût'u da
(hidayete erdirdik). Hepsini âlemlere üstün kıldık.
87. Onların babalarından, çocuklarından
ve kardeşlerinden bazılarına da (üstün meziyetler verdik). Onları seçkin kıldık
ve doğru yola ilettik.
88. İşte bu, Allah'ın hidayetidir,
kullarından dilediğini ona iletir. Eğer onlar da Allah'a ortak koşsalardı
yapmakta oldukları amelleri elbette boşa giderdi.
89. İşte onlar, kendilerine kitap, hikmet
ve peygamberlik verdiğimiz kimselerdir. Eğer onlar (kâfirler) bunları inkâr
ederse şüphesiz yerlerine bunları inkâr etmeyecek bir toplum getiririz.
90. İşte o peygamberler Allah'ın hidayet
ettiği kimselerdir. Sen de onların yoluna uy. De ki: Ben buna (peygamberlik
görevime) karşılık sizden bir ücret istemiyorum. Bu (Kur'an) âlemler için ancak
bir öğüttür.
91. (Yahudiler) Allah'ı gereği gibi
tanımadılar. Çünkü "Allah hiçbir beşere bir şey indirmedi" dediler.
De ki: Öyle ise Musa'nın insanlara bir nûr ve hidayet olarak getirdiği Kitab'ı
kim indirdi? Siz onu kâğıtlara yazıp (istediğinizi) açıklıyor, çoğunu da gizliyorsunuz.
Sizin de atalarınızın da bilemediği şeyler (Kur'an'da) size öğretilmiştir.
(Resûlüm) sen "Allah" de, sonra onlan bırak, daldıkları bataklıkta
oynayadursunlar!
92. Bu (Kur'an), Ümmü'l-kurâ (Mekke) ve
çevresindekileri uyarman için sana indirdiğimiz ve kendinden öncekileri
doğrulayıcı mübarek bir kitaptır. Âhirete inananlar buna da inanırlar ve onlar
namazlarını hakkıyla kılmaya devam ederler.
93. Allah'a karşı yalan uydurandan yahut
kendisine hiçbir şey vahyedilmemişken "Bana da vahyolundu" diyenden
ve "Ben de Allah'ın indirdiği âyetlerin benzerini indireceğim"
diyenden daha zalim kim vardır! O zalimler, ölümün (boğucu) dalgaları içinde,
melekler de pençelerini uzatmış, onlara: "Haydi canlarınızı kurtarın!
Allah'a karşı gerçek olmayanı söylemenizden ve O'nun âyetlerine karşı
kibirlilik taslamış olmanızdan ötürü, bugün alçaklık azabı ile
cezalandırılacaksınız!" derken onların halini bir görsen!
94. Andolsun ki, sizi ilk defa
yarattığımız gibi teker teker bize geleceksiniz ve (dünyada) size verdiğimiz
şeyleri arkanızda bırakacaksınız. Yaratılışınızda ortaklarımız sandığınız
şefaatçılarınızı da yanınızda göremeyeceğiz. Andolsun, aranız açılmış ve
(tanrı) sandığınız şeyler sizden kaybolup gitmiştir.
95. Şüphesiz Allah, tohumu ve çekirdeği
çatlatandır, ölüden diriyi çıkaran, diriden de ölüyü çıkarandır. İşte Allah
budur. O halde (haktan) nasıl dönersiniz!
96. O, sabahı aydınlatandır. O, geceyi
dinlenme zamanı, güneş ve ayı (vakitlerin tayini için) birer hesap ölçüsü
kılmıştır. İşte bu, azîz olan (ve her şeyi) pek iyi bilen Allah'ın takdiridir.
97. O, kara ve denizin karanlıklarında
kendileri ile yol bulasınız diye sizin için yıldızları yaratandır. Gerçekten
biz, bilen bir toplum için âyetleri geniş geniş açıkladık.
98. O, sizi bir tek nefisten (Âdem'den)
yaratandır. (Sizin için) bir kalma yeri, bir de emanet olarak konulacağınız yer
vardır. Anlayan bir toplum için âyetleri ayrıntılı bir şekilde açıkladık.
99. O, gökten su indirendir. İşte biz her
çeşit bitkiyi onunla bitirdik. O bitkiden de kendisinde üstüste binmiş taneler
bitireceğimiz bir yeşillik; hurmanın tomurcuğundan sarkan salkımlar; üzüm
bağları; bir kısmı birbirine benzeyen, bir kısmı da benzemeyen zeytin ve nar
bahçeleri meydana getirdik. Meyve verirken ve olgunlaştığı zaman her birinin
meyvesine bakın! Kuşkusuz bütün bunlarda inanan bir toplum için ibretler
vardır.
100. Cinleri Allah'a ortak koştular. Oysa
ki onları da Allah yaratmıştı. Bilgisizce O'na oğullar ve kızlar yakıştırdılar.
Hâşâ! O, onların ileri sürdüğü vasıflardan uzak ve yücedir.
101. O, göklerin ve yerin eşsiz
yaratıcısıdır. O'nun eşi olmadığı halde nasıl çocuğu olabilir! Her şeyi O
yaratmıştır ve her şeyi hakkıyla bilen O'dur.
102. İşte Rabbiniz Allah O'dur. O'ndan
başka tanrı yoktur. O, her şeyin yaratıcısıdır. Öyle ise O'na kulluk edin, O
her şeye vekildir (güvenilip dayanılacak tek varlık O'dur).
103. Gözler O'nu göremez; halbuki O,
gözleri görür. O, eşyayı pek iyi bilen, her şeyden haberdar olandır.
104. (Doğrusu) size Rabbiniz tarafından
basiretler (idrak kabiliyeti) verilmiştir. Artık kim hakkı görürse faydası
kendisine, kim de kör olursa zararı kendinedir. Ben üzerinize bekçi değilim.
105. Böylece biz âyetleri geniş geniş
açıklıyoruz ki, "Sen ders almışsın" desinler de biz de anlayan toplum
için Kur'an'ı iyice açıklayalım.
106. Rabbinden sana vahyolunana uy.
O'ndan başka tanrı yoktur. Müşriklerden yüz çevir.
107. Allah dileseydi, onlar ortak
koşmazlardı. Biz seni onların üzerine bir bekçi kılmadık. Sen onların vekili de
değilsn.
108. Allah'tan başkasına tapanlara (ve
putlarına) sövmeyin; sonra onlar da bilmeyerek Allah'a söverler. Böylece biz
her ümmete kendi işlerini câzip gösterdik. Sonunda dönüşleri Rablerinedir.
Artık O ne yaptıklarını kendilerine bildirecektir.
109. Kendilerine bir mucize gelirse ona
mutlaka inanacaklarına dair kuvvetli bir şekilde Allah'a andiçtiler. De ki:
Mucizeler ancak Allah katındandır. Ama mucize geldiğinde de inanmayacaklarının
farkında mısınız?
110. Yine O'na iman etmedikleri ilk
durumdaki gibi onların gönüllerini ve gözlerini ters çeviririz. Ve onları
şaşkın olarak azgınlıkları içerisinde bırakırız.
111. Eğer biz onlara melekleri
indirseydik, ölüler de onlarla konuşsaydı ve her şeyi toplayıp karşılarına
getirseydik, Allah dilemedikçe yine de inanacak değillerdi; fakat çokları bunu
bilmezler.
112. Böylece biz, her peygambere insan ve
cin şeytanlarını düşman kıldık. (Bunlar), aldatmak için birbirlerine yaldızlı
sözler fısıldarlar. Rabbin dileseydi onu da yapamazlardı. Artık onları
uydurdukları şeylerle başbaşa bırak.
113. Ahirete inanmayanların kalpleri ona
(yaldızlı söze) kansın, ondan hoşlansınlar ve işledikleri suçu işlemeye devam
etsinler diye (böyle yaparlar).
114. (De ki): Allah'dan başka bir hakem
mi arayacağım? Halbuki size Kitab'ı açık olarak indiren O'dur. Kendilerine
kitap verdiğimiz kimseler, Kur'an'ın gerçekten Rabbin tarafından indirilmiş
olduğunu bilirler. Sakın şüpheye düşenlerden olma!
115. Rabbinin sözü, doğruluk ve adalet
bakımından tamamlanmıştır. O'nun sözlerini değiştirecek kimse yoktur. O
işitendir, bilendir.
116. Yeryüzünde bulunanların çoğuna
uyacak olursan, seni Allah'ın yolundan saptırırlar. Onlar zandan başka bir şeye
tâbi olmaz, yalandan başka söz de söylemezler.
117. Muhakkak ki senin Rabbin, evet O,
kendi yolundan sapanı en iyi bilendir. O, doğru yolda gidenleri de iyi bilendir.
118. Allah'ın âyetlerine inanıyorsanız,
üzerine O'nun adı anılarak kesilenlerden yeyin.
119.
Üzerine Allah'ın adı anılıp kesilenden yememenize sebep ne? Oysa Allah, çaresiz yemek zorunda kaldığınız dışında, haram kıldığı
şeyleri size açıklamıştır. Doğrusu bir çokları bilgisizce kendi kötü arzularına
uyarak saptırıyorlar. Muhakkak ki Rabbin haddi aşanları çok iyi bilir.
120. Günahın açığını da gizlisini de
bırakın! Çünkü günah işleyenler, yaptıklarının cezasını mutlaka çekeceklerdir.
121. Üzerine Allah'ın adı anılmadan
kesilen hayvanlardan yemeyin. Kuşkusuz bu büyük günahtır. Gerçekten şeytanlar
dostlarına, sizinle mücadele etmeleri için telkinde bulunurlar. Eğer onlara
uyarsanız şüphesiz siz de Allah'a ortak koşanlar olursunuz.
122. Ölü iken dirilttiğimiz ve kendisine
insanlar arasında yürüyebileceği bir ışık verdiğimiz kimse, karanlıklar içinde
kalıp ondan hiç çıkamayacak durumdaki kimse gibi olur mu! İşte kâfirlere
yaptıkları böyle süslü gösterilmiştir.
123. Böylece biz, her kasabada, oralarda
bozgunculuk yapmaları için, günahkârlarını liderler yaptık. Onlar yalnız
kendilerini aldatırlar, ama farkında olmazlar.
124. Onlara bir âyet geldiğinde, Allah'ın
elçilerine verilenin benzeri bize de verilmedikçe kesinlikle inanmayız,
dediler. Allah, peygamberliğini kime vereceğini daha iyi bilir. Suç
işleyenlere, yapmakta oldukları hilelere karşılık Allah tarafından aşağılık ve
çetin bir azap erişecektir.
125. Allah kimi doğru yola iletmek
isterse onun kalbini İslâm'a açar; kimi de saptırmak isterse göğe çıkıyormuş
gibi kalbini iyice daraltır. Allah inanmayanların üstüne işte böyle murdarlık
verir.
126. Bu (din), Rabbinin dosdoğru yoludur.
Biz, öğüt alacak bir kavim için âyetleri ayrıntılı olarak açıkladık.
127. Rableri katında onlara esenlik yurdu
(cennet) vardır.Ve yapmakta oldukları (güzel) işler sebebiyle Allah onların
dostudur.
128. Allah, onların hepsini bir araya
topladığı gün, "Ey cinler (şeytanlar) topluluğu! Siz insanlarla çok
uğraştınız" der. Onların, insanlardan olan dostları ise: "Ey
Rabbimiz! (Biz) birbirimizden yararlandık ve bize verdiğin sürenin sonuna
ulaştık" derler. Allah da buyurur ki: Allah'ın dilediği hariç, içinde
ebedî kalacağınız yer ateştir. Şüphesiz Rabbin hikmet sahibidir, bilendir.
129. İşte böylece işledikleri günahlardan
ötürü zalimlerin bir kısmını diğer bir kısmının peşine takarız.
130. Ey cin ve insan topluluğu! İçinizden
size âyetlerimi anlatan ve bu günle karşılaşacağınıza dair sizi uyaran
peygamberler gelmedi mi! Derler ki: "Kendi aleyhimize şahitlik
ederiz." Dünya hayatı onları aldattı ve kâfir olduklarına dair kendi
aleyhlerine şahitlik ettiler.
131. Gerçek şu ki: Halkı habersizken,
Rabbin haksızlık ile ülkeleri helâk edici değildir.
132. Herkesin yaptıkları işlere göre
dereceleri vardır. Rabbin onların yaptıklarından habersiz değildir.
133. Rabbin zengindir, rahmet sahibidir.
Dilerse sizi yok eder ve sizi başka bir kavmin zürriyetinden yarattığı gibi
sizden sonra yerinize dilediği bir kavmi yaratır.
134. Size vadedilen mutlaka gelecektir;
siz bunu önleyemezsiniz.
135. De ki: Ey kavmim! Elinizden geleni
yapın! Ben de yapacağım! Yurdun (dünyanın) sonunun kimin lehine olduğunu
yakında bileceksiniz. Gerçek şu ki, zalimler iflah olmazlar.
136. Allah'ın yarattığı ekinlerle
hayvanlardan Allah'a pay ayırıp zanlarınca, bu Allah'a, bu da ortaklarımıza
(putlarımıza) dediler. Ortakları için ayrılan Allah'a ulaşmıyor, fakat Allah
için ayrılan ortaklarına ulaşıyor! Ne kötü hüküm veriyorlar?
137. Bunun gibi ortakları, müşriklerden
çoğuna çocuklarını (kızlarını) öldürmeyi hoş gösterdi ki, hem kendilerini
mahvetsinler hem de dinlerini karıştırıp bozsunlar! Allah dileseydi bunu
yapamazlardı. Öyle ise onları uydurdukları ile başbaşa bırak!
138. Onlar saçma düşüncelerine göre
dediler ki: "Bu (tanrılar için ayrılan) hayvanlarla ekinler haramdır.
Bunları bizim dilediğimizden başkası yiyemez. Bunlar da binilmesi yasaklanmış
hayvanlardır." Birtakım hayvanlar da vardır ki, (Allah böyle emrediyor
diye) O'na iftira ederek üzerlerine Allah'ın adını anmazlar. Yapmakta oldukları
iftiraları yüzünden Allah onları cezalandıracaktır.
139. Dediler ki: "Şu hayvanların
karınlarında olanlar yalnız erkeklerimize aittir, kadınlarımıza ise haram
kılınmıştır. Şayet (yavru) ölü doğarsa, o zaman (kadın erkek) hepsi onda
ortaktır." Allah bu değerlendirmelerinin cezasını verecektir. Şüphesiz ki
O hikmet sahibidir, hakkıyla bilendir.
140. Bilgisizlikleri yüzünden beyinsizce
çocuklarını öldürenler ve Allah'ın kendilerine verdiği rızkı, Allah'a iftira
ederek (kadınlara) haram kılanlar, muhakkak ki ziyana uğramışlardır. Onlar
gerçekten sapmışlardır ve doğru yolu bulacak da değillerdir.
141. Çardaklı ve çardaksız (üzüm)
bahçeleri, ürünleri çeşit çeşit hurmaları, ekinleri, birbirine benzer ve
benzemez biçimde zeytin ve narları yaratan O'dur. Herbiri meyve verdiği zaman
meyvesinden yeyin. Devşirilip toplandığı gün de hakkını (zekât ve sadakasını)
verin, fakat israf etmeyin; çünkü Allah israf edenleri sevmez.
142. Hayvanlardan yük taşıyanı ve
tüyünden döşek yapılanları yaratan O'dur. Allah'ın size verdiği rızıktan yeyin,
şeytanın ardına düşmeyin; şüphesiz o sizin için apaçık bir düşmandır.
143. (Dişi ve erkek olarak) sekiz eş
yarattı: Koyundan iki, keçiden iki... De ki: O, bunların erkeklerini mi,
dişilerini mi, yoksa bu iki dişinin rahimlerinde bulunan yavruları mı haram
etti? Eğer doğru iseniz bana ilimle söyleyin.
144. Deveden de iki, sığırdan da iki
(yarattı.) De ki: O bunların erkeklerini mi, dişilerini mi, yoksa bu iki
dişinin rahimlerinde bulunan yavruları mı haram kıldı? Yoksa Allah'ın size
böyle vasiyet ettiğine şahit mi oldunuz? Bilgisizce insanları saptırmak için
Allah'a karşı yalan uydurandan kim daha zalimdir! Şüphesiz Allah o zalimler
topluluğunu doğru yola iletmez.
145. De ki: Bana vahyolunanda, leş veya
akıtılmış kan yahut domuz eti -ki pisliğin kendisidir- ya da günah işlenerek
Allah'tan başkası adına kesilmiş bir hayvandan başka, yiyecek kimseye haram
kılınmış birşey bulamıyorum. Başkasına zarar vermemek ve sınırı aşmamak üzere
kim (bunlardan) yemek zorunda kalırsa bilsin ki Rabbin bağışlayan ve
esirgeyendir.
146. Yahudilere bütün tırnaklı hayvanları
haram kıldık. Sırtlarında yahut bağırsaklarında taşıdıkları ya da kemiğe
karışan yağlar hariç olmak üzere sığır ve koyunun iç yağlarını da onlara haram
kıldık. Bu, zulümleri yüzünden onlara verdiğimiz cezâdır. Biz elbette doğru
söyleyeniz.
147. Eğer seni yalanlarlarsa de ki:
Rabbiniz geniş bir rahmet sahibidir. Bununla beraber O'nun azabı, suçlular topluluğundan
uzaklaştırılamaz.
148. Putperestler diyecekler ki:
"Allah dileseydi ne biz ortak koşardık ne de atalarımız. Hiçbir şeyi de
haram kılmazdık." Onlardan öncekiler de aynı şekilde (peygamberleri)
yalanladılar ve sonunda azabımızı tattılar. De ki: Yanınızda bize
açıklayacağınız bir bilgi var mı? Siz zandan başka bir şeye uymuyorsunuz ve siz
sadece yalan söylüyorsunuz.
149. De ki: Kesin delil, ancak
Allah'ındır. Allah dileseydi elbette hepinizi doğru yola iletirdi.
150. De ki: Allah şunu yasak etti, diye
şehadet edecek şahitlerinizi getirin! Eğer onlar şahitlik ederlerse, sen
onlarla beraber şahitlik etme; âyetlerimizi yalanlayanların ve ahiret gününe
inanmayanların arzularına uyma. Onlar, Rablerine eş tutuyorlar.
151. De ki: Gelin Rabbinizin size neleri
haram kıldığını okuyayım: O'na hiçbir şeyi ortak koşmayın, ana-babaya iyilik
edin, fakirlik korkusuyla çocuklarınızı öldürmeyin -sizin de onların da rızkını
biz veririz-; kötülüklerin açığına da gizlisine de yaklaşmayın ve Allah'ın
yasakladığı cana haksız yere kıymayın! İşte bunlar Allah'ın size
emrettikleridir. Umulur ki düşünüp anlarsınız.
152. Rüşd çağına erişinceye kadar,
yetimin malına, sadece en iyi tutumla yaklaşın; ölçü ve tartıyı adaletle yapın.
Biz herkese ancak gücünün yettiği kadarını yükleriz. Söz söylediğiniz zaman,
yakınlarınız dahi olsa adaletli olun, Allah'a verdiğiniz sözü tutun. İşte Allah
size, iyice düşünesiniz diye bunları emretti.
153. Şüphesiz bu, benim dosdoğru
yolumdur. Buna uyun. (Başka) yollara uymayın. Zira o yollar sizi Allah'ın
yolundan ayırır. İşte sakınmanız için Allah size bunları emretti.
154. Sonra iyilik edenlere nimetimizi
tamamlamak, her şeyi açıklamak, hidayete erdirmek ve rahmet etmek maksadıyla
Musa'ya da Kitab'ı (Tevrat'ı) verdik. Umulur ki, Rablerinin huzuruna varacaklarına
iman ederler.
155. İşte bu (Kur'an), bizim indirdiğimiz
mübarek bir kitaptır. Buna uyun ve Allah'tan korkun ki size merhamet edilsin.
156. "Kitap, yalnız bizden önceki
iki topluluğa (hıristiyanlara ve yahudilere) indirildi, biz ise onların okumasından
gerçekten habersizdik" demeyesiniz diye;
157. Yahut "Bize de kitap
indirilseydi, biz onlardan daha çok doğru yolda olurduk" demeyesiniz diye
(Kur'an'ı indirdik). İşte size de Rabbinizden açık bir delil, hidayet ve rahmet
geldi. Kim, Allah'ın âyetlerini yalanlayıp onlardan yüz çevirenden daha
zalimdir! Âyetlerimizden yüz çevirenleri, yüz çevirmelerinden ötürü azabın en
kötüsüyle cezalandıracağız.
158. Onlar ancak kendilerine meleklerin
gelmesini veya Rabbinin gelmesini yahut Rabbinin bazı alâmetlerinin gelmesini
bekliyorlar. Rabbinin bazı alâmetleri geldiği gün, önceden inanmamış ya da
imanında bir hayır kazanmamış olan kimseye artık imanı bir fayda sağlamaz. De
ki: Bekleyin, şüphesiz biz de beklemekteyiz!
159. Dinlerini parça parça edip guruplara
ayrılanlar var ya, senin onlarla hiçbir ilişkin yoktur. Onların işi ancak
Allah'a kalmıştır. Sonra Allah onlara yaptıklarını bildirecektir.
160. Kim (Allah huzuruna) iyilikle
gelirse ona getirdiğinin on katı vardır. Kim de kötülükle gelirse o sadece
getirdiğinin dengiyle cezalandırılır. Onlar haksızlığa uğratılmazlar.
161. De ki: Şüphesiz Rabbim beni doğru
yola, dosdoğru dine, Allah'ı birleyen İbrahim'in dinine iletti. O, ortak
koşanlardan değildi.
162. De ki: Şüphesiz benim namazım,
kurbanım, hayatım ve ölümüm hepsi âlemlerin Rabbi Allah içindir.
163. O'nun ortağı yoktur. Bana sadece bu
emrolundu ve ben müslümanların ilkiyim.
164. De ki: Allah her şeyin Rabbi iken
ben ondan başka Rab mı arayacağım? Herkesin kazanacağı yalnız kendisine aittir.
Hiçbir suçlu başkasının suçunu yüklenmez. Sonunda dönüşünüz Rabbinizedir. Ve O,
uyuşmazlığa düştüğünüz gerçeği size haber verecektir.
165. Sizi yeryüzünün halifeleri kılan,
size verdiği (nimetler) hususunda sizi denemek için kiminizi kiminizden
derecelerle üstün kılan O'dur. Şüphesiz Rabbin, cezası çabuk olandır ve
gerçekten O, bağışlayan merhamet edendir.
